ธรรม 42 หมวด : ​ค้นหาหนังสือธรรมะ หน้า 63 / 79

ประโยค - อันตราคามรรมแปล - หน้า ๑๖ ญิปป์ สดวฏิรมาคมมิ. พลันเสด็จมาถึงเมืองสาทิตดี. สมเด็จพระบรมศาสดา พระองค์ผู้เป็นพระธรรมราช ได้ทรง ปรากพระฉุกปลาดเถระให้เป็นเหตุ แล้วได้ทรงทนปโปรไว้ เริ่มพท พระบาทฉะน

บทความนี้กล่าวถึงการอธิบายธรรมที่สำคัญในพระพุทธศาสนา โดยเฉพาะเรื่องคุณธรรมและการเรียนรู้จากธรรมทั้งหลาย รวมถึงการแสดงธรรมที่งดงามที่มีผลต่อจิตใจของบุคคลและการดำเนินชีวิตที่ดี โดยมีการชี้ให้เห็นว่าธรรม

ประโยค ๑ - อันตราคามธรรมบท - หน้าที่ 42 [ ๑๒ ] ธมโม หาว รกฺขติ ธมฺมวจฺจิรํ ธรรมแต่อย่อมรักษาผู้ประพฤติ ธรรม ธรรมู่ สุติญาณ สุขาวหาติ ธรรมที่บุคคลประพฤติดีแล้วม่อม นำสุขมาให้ เอาสันสิสโล ธมฺโม สุจิณฺเ

เนื้อหาพูดถึงอานิสงส์ของการประพฤติธรรมซึ่งนำสุขมาให้แก่ผู้ปฏิบัติธรรม โดยยกตัวอย่างเรื่องราวและประวัติของพระอรหันต์และเหล่าสหายที่ร่วมกันปฏิบัติดี เพื่อเตือนให้เห็นว่าการเดินตามเส้นทางธรรมจะช่วยให้หลุ

ประโคม - อันตราคธรรมบทแปล - หน้าที่ 62 ไปเฝ้เป็นอันขาด เธอก็อ้อนวอนว่า ท่านทั้งหลายอย่าให้ข้าพเจ้า ฉันหยิบเสียเลย ข้าพเจ้าได้ผูกอาวามไว้ในสมเด็จพระบรมศาสดา ส่วน พระองค์ไม่เคยมีอาณามัยข้าพเจ้าในสมเด็จ

ในบทนี้มีการพูดถึงการเฝ้าพระบรมศาสดาและความสำคัญของพระคุณที่พระองค์มีต่อสัตว์ทั้งหลาย วรรักษ์ฐปัตถ์ ที่ไม่รู้การประมาณตนและไม่เห็นคุณค่าของการดำเนินในพระศาสนา ทำให้ต้องเผชิญกับทุกข์และกรรมที่เกิดจากกา

ประโยค ๑ - อันดับธรรมบทแปล - หน้าที่ 106 ไปดูทูลฟ้องสมเด็จพระมหามกุฎราชพระองค์จะเป็นโทษของภูมิฯ ทั้งหลายไม่ กลับรสว่า ข้อนั้นจะเป็นด้วยสาวกทั้งหลายของอาณภาพ มีได้ความคุ้มกันแหงพิร เมื่อจะทรงประกาศเหตุ

บทความนี้เสนอคำสอนเกี่ยวกับการเข้าใกล้สกุลในพระพุทธศาสนา โดยชี้แนะว่าภิกษุควรหลีกเลี่ยงการเข้าไปในสกุลที่มีความไม่พึงพอใจหรือมีเหตุการณ์ที่ไม่เหมาะสม เช่น การไม่ให้เกียรติหรือไม่พร้อมจะถวายอาหาร. หากม

ประโยค 3 - อันตราคารธรรมบท: หน้า ที่ 259 นามัง อุตฺตุนา นิปปุจฉาปที ไม่ควรชม และไม่ควรติ ต วาปี ธีร มุนี เวทยนุติ. พระมุนีผู้ลลาด ย่อมพอใจถ้วนข้าว ชนิดที่ได้นันแล. ๗๕. เรื่องพระวักกลเถร มีเรื่องเล่าว

เนื้อหาเล่าถึงพระวักกลเถรและเหตุการณ์ที่เกี่ยวข้องกับการเห็นธรรม ซึ่งส่งผลให้ท่านเกิดความเข้าใจลึกซึ้งเกี่ยวกับธรรมะและสามารถบรรลุอรหัตตสมบัติได้。เมื่อพราหมณ์ในกรุงสาวัตถีได้เห็นพระตาคคตเข้าไปบิณฑบาต

พราหมณ์โณตีวามีติว่าวา [] อิม คาถามา "น ฑุทิ น โดดเตย น ชาญา โหติ พราหมณ์โณ, ยนม ฯ สุจฉา ธรรม โม โส สุจฉา โหติ พราหมณ์โณ. คฤ "สงฆ์นิติ ยสบี ปุกคล จดาคาร์ สงฆ์นิติ ไสหาการารี ปฏิวัติวิจิต วิต สงฆ์อัญญ

บทความนี้นำเสนอการวิเคราะห์คำสอนและความคิดของพราหมณ์ในภูมิทัศน์ที่แตกต่าง ซึ่งมีการใช้คาถาและหลักการทางศาสนามาสอดแทรก ทั้งยังสนับสนุนแนวคิดในเรื่องธรรมชาติของการอยู่ร่วมกันและการทำความดี โดยเน้นว่า คว

ประโคม - พระอธิษฐานจากกัลป์ ภาค ๕ - หน้า 12 พระเถระ. จงหลีกไป นางเทวิดา, เจ้ อย่า ทำ ให้ เรา ถูก พระธรรมกถ คร้ ง หลาย นั่ง จับ พัดอัน วิจิตร พึง กล่าว ในอนาคต ว่า ได้ ยืนยัน นางเทวิดา ผู้ หนึ่ง มาท ว

ในบทนี้ นางเทวิดาอ้อนวอนพระเถระไม่ให้สูญเสียโอกาสในการทำบุญ และพระศาสดาทรงแสดงความสำคัญของการทำบุญ ซึ่งเป็นเหตุให้เกิดสุขทั้งในปัจจุบันและอนาคต. การสนทนานี้สะท้อนปัญญาในด้านศาสนา.

ประโยค - พระธรรมปฏิรูปฉบับแปลภาค 5 - หน้าที่ 29 ปาก เติมไปด้วยน้ำ จะนั่น." ดังนี้แล้ว เมื่ออธิสัยอสนิทแสดงธรรม จึงตรัสพระคาถานี้ว่า "บุคคลไม่ควรดูถูกภูมิภูมิ" นิดหน่อย จักไม่มา ถึง' แม้หมือนัยยังเต็

บทความนี้กล่าวถึงความสำคัญของการทำบุญ แม้ในปริมาณน้อย โดยอธิบายว่าบุญนั้นสามารถสะสมและก่อให้เกิดผลได้เหมือนกับภาชนะที่เต็มไปด้วยน้ำเมื่อมีหยาดน้ำตกลงมา พระธรรมที่นำเสนอเตือนให้พวกเราระวังเกี่ยวกับการด

ประโคม - พระธัมปวัฏฏ์ุกาแปล ภาค ๕ - หน้า 60 พระศาสดา ทรงพยายามปัญหาอันภิขุหนัาถามแล้ว ๆ ด้วยประกาศนี้ [ คนจะอยู่ไหน ๆ ก็ไม่พันจากกรรมซ้ำ ] ครั้งนั้น ภิกษุปหนึ่ง ทูลพระศาสดาว่า " ความพันย่อมไม่มี แก้ส

ในพระธัมปวัฏฏ์ุกา ภาค ๕ พระศาสดาอธิบายว่าคนเราจะไม่สามารถหลีกเลี่ยงกรรมที่ทำมาได้ไม่ว่าผ่านอุบายใดๆ ซึ่งเผยแพร่ในคำสอนนี้ ภิกษุท่านหนึ่งได้ตั้งคำถามเกี่ยวกับการหนีกรรมในสถานที่ต่างๆ เช่น อากาศ หรือในม

ประโยค - พระธรรมปัทโมภัททาแปลก ภาค ๕ - หน้า ที่ 72 ๓. เรื่องเด็กหลายคน [๑๐๔] [ข้อความเบื้องต้น] พระศาสดา เมื่อประทับอยู่ในพระเจดีย์ วัน ทรงปรารภเด็กเป็น อันมาก ตรัสพระธรรมเทเวนว่า "สุขามานิ ภูฒา" เ

พระศาสดาเมื่อประทับอยู่ในพระเจดีย์ ทรงพบเด็กหลายคนกำลังจะทำร้ายสัตว์ด้วยไม้ ตรัสสอนว่า การแสวงหาความสุขต้องไม่ทำร้ายผู้อื่น เรื่องนี้สอนได้ว่า ความสุขที่แท้จริงเกิดจากการไม่ทำร้ายสัตว์อื่น และการให้คว

ประโคด - พระธรรมปิฎกฉบับแปล ภาค ๖ - หน้า ๒๐๕ พระองค์ผู้เจริญ พระดิศสะเภระ ไม่มีความรักในพระองค์." พระ- ศาสดา รับส่งให้ท่านมาบแล้ว ตรัสถามว่า "ดิสิสะ เหตุไร? เธอ ถึงทำอย่างนี้," เมื่อท่านกราบถวายอภิวา

ในบทนี้พระศาสดาตรัสถึงความสำคัญของการบูชาและการปฏิบัติธรรมที่แท้จริง โดยเน้นให้เห็นว่าความรักในพระองค์นั้นจำเป็นต้องมีการปฏิบัติธรรมที่เหมาะสมมากกว่าการทำการบูชาเพียงภายนอก พระคาถายังชี้ให้เห็นถึงความ

ประโยค - พระธรรมปิฎกฐ์ฉบับแปล ภาค ๖ - หน้า 294 ๘. เรื่องภิษิพัคคีย์ * [๑๘๙] [ข้อความเบื้องต้น] พระศาสดา เมื่อประทับอยู่ในพระเวฬุวัน ทรงปรารภภิษิพัคคีย์ ศรัทธาธรรมเทศนานี้ว่า " กายุปโกษ" เป็นต้น. [

ในเนื้อหาเกี่ยวกับภิษิพัคคีย์ พระศาสดาที่ประทับอยู่ในพระเวฬุวันได้ทรงประทานธรรมเทศนาเกี่ยวกับศรัทธาธรรม โดยสอนให้รักษาความสำรวมทางกาย วาจา และใจ ซึ่งช่วยให้ผู้ปฏิบัติอยู่ในความสงบและใส่ใจในธรรมะอย่างต

ประโคม - พระธรรมปิฎกอัครภาเปนภา ๑๗ - หน้า ๓๘ ๔. เรื่องอุบทัศนคน [๘๙๐] [ข้อความเบื้องต้น] พระศาสดา เมื่อประทับอยู่ในพระเวฬุวัน ทรงปรารภอุบทัศน ๕ คน คงศพระธรรมเทศนาว่า "นฤติ ราคโม อทค" เป็นตน. ได้ยิ

ในพระเวฬุวัน พระศาสดาทรงปรารภถึงอุบทัศน ๕ คน และการแสดงธรรมต่อผู้ที่เข้ามาฟังธรรม เมื่อคนเหล่านั้นนั่งตามที่ต่างๆ บนพื้น สามารถทำความเข้าใจและเคารพในธรรมที่พระองค์ต้องการจะสอน โดยมีพระอานนท์เถรเป็นผู้

ประโยค - พระรีมปฏิบัติถูกแปล ภาค ๑ หน้า 40 ยอมนไม่ฟังเสียงของเรา ฝ่ายบูรษนั่งขยับไม่อยนั่น เกิดแล้วในกนิ ดิลิง ลิ้น 500 หาดโดยลำดับ ถึงบัดนี้ ถึงยามตนไม่อยุ่ ด้วยสามารถแห่งความ ประพฤติที่ตนได้เคยประพ

เนื้อหานี้กล่าวถึงปัญหาความไม่ฟังพระธรรมในผู้ฟังบางกลุ่ม โดยเฉพาะอย่างยิ่งพราหมณ์ที่ไม่สนใจเสียงของพระองค์ ข้อความยังชี้ให้เห็นถึงความสำคัญของการเคารพในพระธรรมซึ่งส่งผลต่อการฟัง และมีการเปรียบเทียบกับ

ประโคด - พระธัมปิฏกฉบับแปล ภาค ๑๓ - หน้าที่ 98 ทั้งปวงเป็นทุกข์; เมื่อนั้น ย่อมหน่ายในทุกข์, ความหน่ายในทุกข์นั้น เป็นทางแห่งความหมดจด." [[แก้อรรถ]] บรรดาบทเหล่านั้น บอกว่า ทุขา ความว่า ชื่อว่าเป็

ในบทความนี้กล่าวถึงความทุกข์ที่ทุกสิ่งต้องเผชิญ และว่าความหน่ายในทุกข์เป็นหนทางนำไปสู่ความหมดจด โดยเฉพาะในพระคาถาที่พระผู้พระภาคเจ้าได้ตรัสถึงการเห็นพระธรรมว่าเป็นอนัตตา ผู้ที่มีปัญญาจะเข้าใจธรรมชาติข

ประโคม - พระพิมพ์ปั๊มขูดทองคำแปลง ภาค ๓ - หน้า 197 ๕. เรื่องภิกษุว่อาขา* [๒๒๒] [ข้อความเบื้องต้น] พระศาสดา เมื่อประทับอยู่ในพระอรัญวัน ทรงปรารภภิกษุว่า ยกภูมิใครูปหนึ่ง ตรัสพระธรรมเทศกนว่าว่า "ภูโล

เรื่องราวเกี่ยวกับภิกษุว่อาขาที่นำไปสู่การเรียนรู้เกี่ยวกับการทำโทษในบริบทของพระพุทธศาสนา พระศาสดาได้ทรงอธิบายว่า ภิกษุที่ไม่ประพฤติดีอาจต้องรับผลกรรมที่มาจากการกระทำของตัวเอง โดยเฉพาะเมื่อส่งผลต่อการ

ประโยค - พระอิฐมิทธ์ถูกขยายแปล ภาค ๓ - หน้าที่ 206 ละอายในสิ่งอันไม่ควรละอาย ไม่ละอายในสิ่งอันควรละอาย ย่อม เป็นผู้มีคติเป็นที่ไปในเบื้องหน้าแน่แท้ คำนี้แล้ว เมื่อจะแสดง ธรรม ได้ทรงภาคิยพระคาถานี้ว่า

ในพระอิฐมิทธ์ ภาค 3 กล่าวถึงความละอายในสิ่งที่ไม่ควรละอายและการมีความเชื่อที่ผิดที่ก่อให้เกิดทุกข์ สัตว์ทั้งหลายมักกลัวและไม่กลัวในสิ่งที่ไม่ควร ซึ่งเป็นสาเหตุของการคิดผิด เมื่อสัตว์มองข้ามความจริงและ

ประโโยค - พระธรรมปาฐิโมกข์แปล ภาค ๙ หน้า ที่ ๕๗ ธรรม ย่อมชนะรสทั้งปวง ความยินดีในธรรม ย่อมชนะความยินดีทั้งปวง ความสิ้นไปแห่งทุกข์ [แก้กรรม] บรรดาบทเหล่านั้น กล่าวว่าสุทพทาน เป็นต้น ความว่า ก็ถ้า บุค

บทความนี้เสนอความสำคัญของการปฏิบัติตามธรรมและความหมายของการอนุโมทนาในพระธรรมปาฐิโมกข์ แสดงถึงความยินดีในการทำความดีและการฟังธรรม เพื่อส่งเสริมให้เกิดการหลุดพ้นจากทุกข์ ความสัมพันธ์ระหว่างพระพุทธเจ้ากั

ประโยค - พระยามะทัตถูกสั่งให้แปล ภาค 4 - หน้าที่ 105 กลับบ้านเสียเถิด" แล้วส่งให้กลับ [ธรรมย่อมรักษาผู้ประพฤติดีธรรม] นายโจรฟังคำของอุบาสกนันแล้ว คิดว่า "เมื่อพวกเรานำสิ่ง ของ ๆ หญิงเห็นปนนี้ ไป, สายฟ

ในบทนี้นำเสนอแนวคิดว่า ธรรมมักรักษาผู้ที่ประพฤติดี โดยการนำเสนอเรื่องราวของโจรที่ได้รับผลจากการกระทำที่ดี ทั้งยังสื่อถึงความสำคัญของการรักษาธรรมในใจ. โจรได้รับข้อคิดและความเข้าใจเกี่ยวกับผลของการทำดีเ

ประโยค - พระฐีปิฏ๙ ศักด๙ แปลกภาค ๙. หน้าที่ 221 เขาเย้ยกับท่าน จึงกล่าวว่า "ผู้มีอายุ ผ้าสํุกาถาวรหรือสั้นหยาบ หรือรายละเอียดนั้นเองเลย" พระอีถอนกล่าวว่า "ผู้มีอายุทั้งหลาย ผ้าสํุกาถาวรหรือสั้นหยาบหร

บทความนี้อธิบายความหมายของพระคาถาที่สอนให้ไม่ถือเอาสิ่งของ ไม่ว่าจะมีขนาดหรือความงามอย่างไร โดยเชื่อว่าผู้ที่ไม่ถือเอาสิ่งของเหล่านี้จะเป็นผู้ที่มีจิตใจบริสุทธิ์และเป็นพรหมในโลกนี้. การสนทนาระหว่างพระ